«Οι σύντροφοί μας έδειξαν θάρρος, έγραψαν βιβλία, ίδρυσαν μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς με γνώμονα την αποστολή, δημιούργησαν νέους συνασπισμούς και διέδωσαν νέα εργαλεία», δήλωσε η Cindy Sanders, FASLA, Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΛΙΝστην εισαγωγή της για το Πρόγραμμα υποτροφίας για την καινοτομία και την ηγεσία του Ιδρύματος Αρχιτεκτονικής Τοπίου (LAF). στο Arena Stage στην Ουάσιγκτον, DC
Ο Σάντερς τόνισε τα αποτελέσματα μιας πενταετούς αξιολόγησης του προγράμματος υποτροφιών LAF και τις προσπάθειές του να αναπτύξει την επόμενη γενιά ηγετών διαφορετικών αρχιτεκτονικών τοπίων. Η αξιολόγηση δείχνει ότι παλιοί συνεργάτες διαμορφώνουν το μέλλον του δομημένου περιβάλλοντος σε βασικούς ρόλους του δημόσιου, μη κερδοσκοπικού και ιδιωτικού τομέα.
Και παρουσίασε την τελευταία τάξη έξι υποτρόφων, που επικεντρώθηκαν στο κλίμα, την ισότητα, την τεχνολογία και την αφήγηση:
“Τεχνητή νοημοσύνη (AI) θα ενισχύσει, θα σπάσει και θα μεταμορφώσει τη διαδικασία της αρχιτεκτονικής τοπίου», είπε Φίλιπ Φέρνμπεργκ, σχεδιάστρια και διδακτορική φοιτήτρια στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Πολλά είδη τεχνητής νοημοσύνης έχουν αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά αυτό που πρόσφατα τράβηξε τη συλλογική μας προσοχή είναι το ChatGPT, ένα “τεχνητή γενική νοημοσύνη.» Είπε ότι το ChatGPT “δεν είναι τόσο μαγικό όσο νομίζετε” – είναι μηχανική μάθηση από μοτίβα δεδομένων. Αλλά δείχνει το εύρος των μετασχηματιστικών και διασπαστικών τεχνολογιών που θα ακολουθήσουν.
Η τεχνητή νοημοσύνη θα ενισχύσει το έργο των αρχιτεκτόνων τοπίου καθιστώντας πολύ πιο εύκολη την εύρεση εικόνων διαφορετικών ειδών δέντρων και φυτών. Θα βοηθήσει επίσης αρχιτέκτονες τοπίου και κοινοτικές ομάδες να αναλύσουν καλύτερα τα τοπία, ιδιαίτερα σε μεγάλη κλίμακα, και να προωθήσουν τις προσπάθειες για την κλιματική αλλαγή, τη βιοποικιλότητα και την ισότητα.
Αλλά θα σπάσει επίσης την αντίληψη των αρχιτεκτόνων τοπίου για το ρόλο και την αξία τους ως σχεδιαστές. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έχουν ήδη αποδείξει ότι μπορούν να δημιουργήσουν αποδόσεις που φαίνονται σχεδόν ανθρωπογενείς. Αυτό εγείρει ερωτήματα για τους αρχιτέκτονες τοπίου, όπως: “Τι είναι αυτό που κάνω πραγματικά;”
Ο Fernberg πιστεύει ότι οι αποδόσεις δεν θα καθοδηγούνται πλήρως από την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά οι εργασίες των σχεδιαστών θα επανεξεταστούν ώστε να ενσωματωθούν καλύτερα με την τεχνητή νοημοσύνη. Είπε ότι θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστούν πολλά ζητήματα ιδιωτικότητας, ηθικής και πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τελικά, η τεχνητή νοημοσύνη θα μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι αρχιτέκτονες τοπίου, αλλάζοντας τα δεδομένα, τα μοντέλα και τις διαδικασίες που χρησιμοποιούνται από τους σχεδιαστές. Κάλεσε τους αρχιτέκτονες τοπίου και την ASLA να φτάσουν μέχρι πού αρχιτέκτονες και σχεδιαστές είναι. Αυτά τα επαγγέλματα έχουν δημιουργήσει δίκτυα και ομάδες εργασίας και έχουν αναπτύξει έρευνα για να διερευνήσουν τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης. «Οι αρχιτέκτονες τοπίου πρέπει να εμποτίσουν το σύστημα αξιών τους σε αυτά τα εργαλεία».
Για Ντάνιελ ΓουίντερμποτομFASLA, καθηγητής αρχιτεκτονικής τοπίου στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, η πρόσβαση στους κήπους και τη φύση στις φυλακές βοηθά τους κρατούμενους να θεραπεύσουν την κακοποίηση, το τραύμα και τον εθισμό και να προετοιμαστούν για μια πιο υγιή ζωή μετά τη φυλάκισή τους.
Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν σήμερα 10,3 εκατομμύρια φυλακισμένοι. Περίπου το 25 τοις εκατό αυτών των ανθρώπων – 2,2 εκατομμύρια – είναι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ Στην Αμερική, η φυλακή είναι «καταπιεστικά ζοφερή» και «σχεδιασμένη να είναι αποθαρρυντική». Οι πρακτικές της φυλακής έχουν επίσης τις ρίζες τους σε μια ιστορία ρατσισμού και κοινωνικών αδικιών. Αυτά τα περιβάλλοντα είναι συνήθως «αυστηρά και αποτελεσματικά». Τις περισσότερες φορές, υπάρχει πολύ μικρή πρόσβαση στη φύση.
Αντίθετα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν «ανοιχτές φυλακές» που παρέχουν στους κρατούμενους πρόσβαση στην άγρια φύση. Οι κρατούμενοι έχουν ευθύνες περιποίησης κήπων και κερδίζουν εμπιστοσύνη που τους προετοιμάζει να είναι υπεύθυνοι πολίτες μετά τη φυλάκισή τους.
Μέσα από μια σειρά ισχυρών ηχογραφημένων συνεντεύξεων, ο Winterbottom διαπίστωσε ότι οι τρόφιμοι που συμμετείχαν σε προγράμματα κήπου είχαν μια σειρά από οφέλη. Βίωναν μειωμένο άγχος και συγκρούσεις. Βλάπτουν λιγότερο τον εαυτό τους και τους άλλους και νοιάζονταν περισσότερο για τον εαυτό τους και τους άλλους. «Η δουλειά στον κήπο τους βοήθησε να δουλέψουν μόνοι τους. Η εξωτερική κηπουρική οδήγησε σε εσωτερική κηπουρική – ξεβοτάνισμα και κλάδεμα των ελαττωμάτων και των ελαττωμάτων τους», είπε ένας από τους συνεντευξιαζόμενους. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, οι οποίοι υποφέρουν επίσης από υψηλά ποσοστά PTSD και αυτοκτονιών, είδαν οφέλη.
Ο Winterbottom βλέπει την ανάγκη για μια εθνική πολιτική που θα επιτρέψει την αποκατάσταση των κήπων φυλακών, αλλά αναγνώρισε ότι θα απαιτήσει μακροπρόθεσμη συνηγορία για να επιτευχθεί. Επισήμανε τους «θύλακες αλλαγής» στην Καλιφόρνια, το Μέριλαντ, την Πενσυλβάνια και την Ουάσιγκτον. Προέτρεψε τους αρχιτέκτονες τοπίου να συνεργαστούν με τις φυλακές για να αναπτύξουν κήπους, να εργαστούν εθελοντικά ή να διδάξουν στις φυλακές, να καθοδηγήσουν τους πρώην φυλακισμένους και να υποστηρίξουν τη μεταρρύθμιση.
«Οι αρχιτέκτονες τοπίου αντιμετωπίζουν τεράστια κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά είμαστε σχεδόν απόντες στη λαϊκή κουλτούρα. Χρειαζόμαστε νέα οχήματα για να φέρουμε ανθρώπους μέσα», δήλωσε ο Joseph James, ASLA, ιδρυτής της Ομώνυμη Πρακτική. Ένα πολλά υποσχόμενο όχημα είναι τα graphic novel, τα οποία είναι «το ταχύτερα αναπτυσσόμενο τμήμα της βιβλιοθήκης». Αυτά τα οπτικά βιβλία γίνονται όλο και πιο δημοφιλή επειδή είναι «πραγματικά προσιτά και προσβάσιμα για τους αναγνώστες που αγωνίζονται».
Βασιζόμενος στην αγάπη του για τα κόμικς, ο Τζέιμς πέρασε τη συντροφιά του σχεδιάζοντας και γράφοντας τα δικά του graphic novel επικεντρώθηκε στη δύναμη του τόπου. Είπε ότι τα μέρη αποκτούν νόημα για τους ανθρώπους όταν συνδέονται με αναμνήσεις και συναισθήματα. Και ήθελε να μεταφέρει πώς οι αρχιτέκτονες τοπίου σχεδιάζουν σκόπιμα μέρη για να συνδεθούν οι άνθρωποι.
Το graphic novel του παρουσιάζει εφήβους που είχαν μεταμορφώσει ένα πάρκο σε έναν μαγικό κόσμο, έναν τόπο περιπέτειας, με ερείπια και έναν μάγο. Μαθαίνουν ότι το αγαπημένο τους τοπίο απειλείται από μια ανακαίνιση, αλλά στη συνέχεια με τη βοήθεια ενός αρχιτέκτονα τοπίου της γειτονιάς εμπλέκονται στη διαδικασία επανασχεδιασμού. Μαθαίνουν πώς οι αρχιτέκτονες τοπίου σχεδιάζουν και σχεδιάζουν κοινότητες.
Ο Τζέιμς αναπτύσσει επίσης έναν οδηγό συνοδού δασκάλου για το graphic novel, με συστάσεις για το πώς να χρησιμοποιήσετε το βιβλίο για να διδάξετε επιστήμες της γης και της ζωής και τη σκέψη του σχεδιασμού. Υποστηρίζει ότι η «αφήγηση σε τόπους» είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους προσέγγισης νέων και εισαγωγής τους στην αρχιτεκτονική τοπίου.
Και κάλεσε τους αρχιτέκτονες τοπίου να αναπτύξουν ισχυρές σχέσεις με τα σχολεία K-12 και να χρησιμοποιήσουν ασκήσεις σχεδίασης στις τάξεις. Το graphic novel του έχει τις ρίζες του στη δουλειά του με δασκάλους και μαθητές στη Βοστώνη στο Boston Green Academy και στις εξερευνήσεις του Franklin Park.
Διαβάστε το Μέρος Ι
